Fransız
söz yazarı, şarkıcı Francis
Cabrel'in 1994 yılında çıkardığı olağanüstü albümlerinden biri. Kayıt çok
başarılı, ekseriyet akustik. Kendisi akustik gitar çalmakla birlikte birçok
yardımcı perküsyon enstrümanı başarıyla barındıran bir albüm bence. Tınılar ve
kompozisyon çok hoşuma gidiyor.
Müziğin
yanında söz yazarı yeteneğini çok iyi kullanan ve yorumlayan bir sanatçıdır
Cabrel. Ablam sayesinde çocukluğumdan beri dinlediğim bir sanatçıdır ve bende
yeri bambaşkadır.
Sevgiye,
aşka, dünyaya, haksızlığa dair çokça şarkısı vardır.
Bu albumde yüreğimi çok ciddi burkan ilk şarkıdır :
"La
Corrida"
Boğa
Güreşini betimleyen, insanoğlunun acımasızlığına vurgu yapan bu şarkı boğanın
kendisi tarafından anlatılmaktadır.
Şarkının
sonunda da Nicolas Reyes (Gipsy Kings) "insanoğlu"
sıfatıyla özetlemektedir bir bakıma insanlığın durumunu.
Tavsiye
edebileceğim bir diğer şarkı ikincisidir "Assis
sur le rebord du monde"
Yaradanın
dünyayı nasıl güzel umutlarla yarattığını ve insanlığın kendisini nasıl hayal
kırıklığına uğrattığını anlatır.
Şarkının
adı gibi, "dünyanın kenarına oturmuş" izlemektedir dünyayı, ne
düşünerek yarattı ne oldu diye...
Beşinci
şarkı radyolarımızda sık sık duyduğumuz bir şarkıdır. "Je t'aimais, je
t'aime, je t'aimerai"
Altıncı
şarkı "Les
Vidanges du Diable" benim
için kıymetlidir. Perküsyon şöleni. Kıymetlidir çünkü biricik yeğenimin müzik
yeteneğini bu şarkıyla fark ettim...
Aslında
tüm album bence çok çok iyi. En azından benim için, belki dinlememiş ve bu
vesileyle fırsat bulan olur.
Erkan Tezcan